Joanna Wolska-Lenarczyk
 

Epifania pustki
wizja pięknej śmierci w Hōjō no umiYukioMishimy (1925-1970)

Seria : Literatura, język i kultura Japonii
ISBN: 978-83-233-3613-6
rok: 2014
format: B5
stron:261
oprawa: miękka
język publikacji: Polski / Polish

Niniejsza książka jest poświęcona analizie tetralogii Hójó no umi znanego i cenionego na świecie pisarza japońskiego YukioMishimy (1925-1970). Tetralogia stanowi opus magnum, a zarazem testament literacki pisarza, który miłośnikom literatury japońskiej znany jest nie tylko ze swej twórczości literackiej, lecz także dzięki kontrowersyjnej samobójczej śmierci (seppuku). Książka, która stanowi pierwszą poważną analizę naukową tetralogii w polskiej literaturze przedmiotu, skierowana jest przede wszystkim do japonistów i literaturoznawców, z powodzeniem jednak może sięgnąć po nią każdy zainteresowany twórczością oraz zagadką śmierci YukioMishimy.
Czytając to wnikliwe studium, możemy lepiej zrozumieć niezwykłą panoramę dwudziestowiecznej Japonii, w której jednostka zatraca swą tożsamość, a jedyną wartością estetyczno-etyczną w zdegradowanym świecie, umożliwiającą jednostce egzystencję, jest wizja „pięknej śmierci”, z którą europejski czytelnik nie potrafi się zgodzić.
Z interpretacji autorki wynika, że przesłanie Hójó no umi jest pesymistyczne. Ale też głęboko poruszające, ponieważ Mishima w tym ostatnim dokonaniu swego pisarskiego życia okazuje się bezwzględnym demaskatorem, obnażającym pustkę moralną powojennej egzystencji w Japonii.
Oceniam, że Epifania pustki… jest nadzwyczaj trafną, głęboką i subtelną interpretacją tetralogii Mishimy jako swoistego traktatu nie tylko o umieraniu – jak napisała autorka – lecz także o ideologii warunkującej życie w kręgu warstw wyższych w Japonii XX wieku. Nie mam wątpliwości, że zasługuje na uwagę jako duże osiągnięcie badawcze, ale też jako kompendium wiedzy o dwudziestowiecznej literaturze, o estetyce wykształconej w epoce rządów arystokracji i o ideologii „ducha samurajskiego”, stanowiącej ważny składnik myślenia, odczuwania i postaw nawet współczesnych Japończyków.

Katarzyna Sonnenberg
 

Opowiadanie siebie
Autobiografizm HiguchiIchiyō

Seria : Literatura, język i kultura Japonii
ISBN: 978-83-233-3653-2
rok: 2014
format: B5
stron:248
oprawa: miękka
język publikacji: Polski / Polish

Opis Książki :

Dotychczasowe badania nad pamiętnikami HiguchiIchiyō w Japonii zostały zdominowane przez ujęcie biograficzne i psychoanalityczne, dlatego przyjęta przez dr Sonnenberg metoda analizy tego tekstu jako obszaru tworzenia wizerunków pisarki, uzależnionych od literackich i pozaliterackich kontekstów, jest nowatorska.
Prof. Agnieszka Kozyra  

Skonfrontowanie (częściowo świadomie zatuszowanego w Dziennikach) autoportretu HiguchiIchiyō z różnymi typami bohaterek jej utworów, z których każda odzwierciedla inne cechy prawdziwego charakteru autorki, sprawia, że czytelnik ma okazję zapoznać się zarówno z nietuzinkową osobowością pisarki, jak i z sytuacją kobiety w dobie epokowych zmian historyczno-kulturowych zachodzących w Japonii pod koniec XIX wieku.
Dr hab. Estera Żeromska, prof. UAM  

HiguchiIchiyó (1872-1896) jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci japońskiej sceny literackiej końca XIX wieku. Historia jej rodziny skupia, niczym w soczewce, trudności i szansę wynikające z gwałtownych zmian zachodzących w Japonii okresu Meiji (1868-1912). Zmiany te są dostrzegalne również w utworach Ichiyō, która czerpiąc z literackiej tradycji, pisała o problemach współczesności. W ciągu swego zaledwie dwudziestoczteroletniego życia zdołała stworzyć ponad dwadzieścia opowiadań oraz wielotomowe Dzienniki, które stały się dla czytelników i krytyków głównym źródłem informacji na temat jej życia.