RIO BAR autorstwa Ivany Sajko

literatura piękna, seria z miotłą. 

– mówią o zburzonej codzienności, rozpaczy po utracie ukochanego,

weselu przerwanym przez wybuch granatu.

Czują się oszukane i zdradzone, odarte ze złudzeń i pozbawione nadziei.

Autorka pozwala swoim bohaterkom wykrzyczeć ból i wściekłość.

Nie strzelaj. Nie strzelaj. Nie, nie, nie, nie będę uciekać. Nie, nie, nie, to nie jest mój sposób na przeżycie takich sytuacji, w których wydaje ci się, że masz przewagę, bo dopadłeś mnie w czasie snu i teraz stoisz przede mną z kupą amunicji i wycelowaną lufą kałasznikowa, M70, kaliber 7,62 mm. Mierz sobie do celu – jestem spokojna. Proszę bardzo. W potylicę, w skroń, między oczy, w pierś, plecy, gdzie chcesz, bo wiem, że nie strzelisz. Nie krzyczę, nie wzywam pomocy i nie złorzeczę. Kiedy mówię, żebyś nie strzelał, tak naprawdę cię uwodzę. Nie strzelaj, bo mnie z tym tutaj nic nie łączy.

(fragment)

Ivana Sajko (ur. 1975) – pisarka chorwacka, założycielka grup artystycznych, redaktorka magazynów „Frakcija” i „Tema”, producentka programu telewizyjnego „V-effekt”, gościnnie wykładowca Akademii Sztuk Dramatycznych w Zagrzebiu. Autorka kilkunastu dramatów nagradzanych w wielu krajach świata, m.in. Naranča u oblacima (1997), 4 suha stopala (1999), Ulicari – city tour Orfeja i Euridike (2001) czy Kobieta-bomba (2003, wystawiana w Polsce).

Rio Bar, debiut prozatorski Ivany Sajko, został nagrodzony jako najlepsza chorwacka powieść 2006 roku.