Helena Karpińska

Wybór i redakcja: Jacek Dehnel

Życie Lali przez nią samą opowiedziane

Premiera: 5 kwietnia 2017 | Archipelagi

Szeherezada, snująca opowieści bez ram i końców, oplatające gęstą siecią oliwski dom. Taką właśnie sportretował ją wnuk. A jak brzmi Lala, która mówi własnym głosem? Życie Lali… to swego rodzaju kontynuacja bestsellerowego dzieła cenionego pisarza, Jacka Dehnela, zilustrowana niepublikowanymi zdjęciami rodzinnymi ukazuje się wraz ze specjalnym wydaniem Lali.

Czym jest Życie Lali…? To kolaż opowiadań, słuchowisk radiowych i miniatur autorstwa Heleny Karpińskiej – Lali, której odchodzenie tak przejmująco uwiecznił jej wnuk, Jacek Dehnel, w swojej debiutanckiej powieści pod tym samym tytułem, nagrodzonej Paszportem Polityki. Są wśród nich wcale nie takie sielskie obrazki z życia przedwojennej wsi, są i tragiczne scenki z czasów okupacji. Nie brak też historii znanych z Lali, w których raz jeszcze ożywa Lisów, sierota, której złodzieje wycięli kapustę, ba!, swoje miejsce ma nawet wiecznie piekląca się ciotka Mechowa i jej bocian na smyczy. Ich tłem są często tragiczne dzieje minionego stulecia, które porwały w swoje tryby autorkę i jej rodzinę.

Helena Karpińska ze znawstwem i wyczuciem opisuje zwykłych ludzi, konfrontując ich z bezlitosną historią lub sytuacjami bez wyjścia. Jej bohaterowie są raz dobrzy, raz źli, a najczęściej – jak to w życiu bywa – ani tacy, ani tacy. Ale zawsze prawdziwi.

Słowo od Redaktora, fragment

Historię o tym, że babcia ma napisać powieść, słyszałem – podobnie jak całe mnóstwo innych historii – przez całe dzieciństwo. Ta jedna różniła się od pozostałych tym, że miała pozostać na zawsze w trybie niedokonanym. W rozciągającym się na całą ścianę dużego pokoju regale, zajętym głównie przez kolekcję kolorowych szkieł, była i szafeczka, a w szafeczce – specjalnie na to przeznaczona ryza papieru. Traktowano ją szczególnie: nawet jeśli ktoś potrzebował kartki, nigdy do szafki nie sięgał; do tego były notesy, bloki rysunkowe, perforowane karty komputerowe, przynoszone przez ojca z politechniki, skrawki oddarte z brzegu gazet. I pamiętam do dziś ten moment zaskoczenia, kiedy sama babcia bezceremonialnie sięgnęła do ryzy i wyjęła jedną z lekko już pożółkłych kartek, żeby zapisać na niej coś błahego. Ale wówczas wszyscy już wiedzieliśmy, że książki nie będzie.

Marcin Wroński

Czas Herkulesów

Premiera: 11 kwietnia 2017 | Mroczna Seria

Ostatnia powieść w cyklu z komisarzem Maciejewskim!

Marcin Wroński, zdobywca Nagrody Wielkiego Kalibru, tworzy wspaniały i porywający obraz wielokulturowego Chełma u progu rozwoju. Miłośnicy II Rzeczpospolitej i kryminałów retro będą wniebowzięci.

Komisarz Maciejewski dostał awans. Powinien się cieszyć, ale w całej sytuacji trudno dopatrzeć się powodów do radości. Jako oficer inspekcyjny Zyga nagle znajduje się po drugiej stronie biurokratycznej machiny. Do tej pory bronił swoich policjantów i babrał się w śledztwach, teraz w schludnym garniturze czuje się niczym carski rewizor i grzęźnie w papierkowej robocie. Gdy w czasie jego kontroli w Chełmie dochodzi do zabójstwa młodego zapaśnika, Maciejewski nie może się oprzeć pokusie i angażuje w sprawę. Tym bardziej że główny podejrzany to emerytowana gwiazda polskich zapasów i idol komisarza z dzieciństwa. Nie bez znaczenia jest też fakt, że swoim śledztwem Zyga irytuje dawnego przełożonego, w którego kompetencje wchodzi. Jednak były szef to niejedyny znajomy sprzed lat, jakiego spotka komisarz. Okazuje się bowiem, że w niewielkim, choć gwałtownie rozwijającym się Chełmie osiadło kilku dawnych zawodników, którzy kiedyś w oczach małego Zygi równi byli Herkulesowi. Maciejewski staje przed nie lada wyzwaniem: musi oddzielić dawne sympatie od faktów i nie pozwolić, by cienie przeszłości zniekształciły obraz już i tak niewesołej rzeczywistości.

Marcin Wroński (ur. 1972) – polski pisarz. Debiutował zbiorem opowiadań Udo Pani Nocy (1992). Sławę przyniosła mu seria kryminałów retro o komisarzu Maciejewskim: Morderstwo pod cenzurą (wyd. 2007, książka nominowana do Nagrody Wielkiego Kalibru w 2008) Kino „Venus” (wyd. 2008, nominowana do Nagrody Wielkiego Kalibru w 2009), A na imię jej będzie Aniela (2011, nominowana do Nagrody Wielkiego Kalibru w 2012), Skrzydlata trumna (2012, Nagroda Wielkiego Kalibru Czytelników 2013), Pogrom w przyszły wtorek (2013, Nagroda Wielkiego Kalibru, Nagroda Wielkiego Kalibru Czytelników oraz nagroda na festiwalu Kryminalna Piła w 2014), Haiti (2014), Kwestja krwi (2014, nominowana do Nagrody Wielkiego Kalibru 2015) i Portret wisielca (2016). Za wkład Komisarza Maciejewskiego w budowanie wizerunku miasta w 2009 roku regionalne media przyznały autorowi honorowy tytuł Bene Meritus Terrae Lublinensi (Dobrze Zasłużony dla Ziemi Lubelskiej), a w 2012 roku, podczas uroczystej premiery Skrzydlatej trumny, otrzymał Medal Prezydenta Miasta Lublina. Za tę samą książkę w 2013 przyznano autorowi Nagrodę Artystyczną Miasta Lublina za rok 2012. M. Wroński jest również autorem Officium Secretum. Psa Pańskiego, thrillera polityczno-kościelnego o o. drze Marku Glińskim OP (nominowany do Nagrody Wielkiego Kalibru w 2011).

Cezary Harasimowicz

Znaleźć. Naprawić. Wykończyć

Premiera: 11 kwietnia 2017 | Poza seriami

Znakomita powieść szpiegowska, od której nie można się oderwać!

Rok po ujawnieniu istnienia tajnych więzień CIA w Polsce Ewa Górska, obecnie porucznik w stanie spoczynku, znów wikła się w niebezpieczną rozgrywkę. Na prośbę amerykańskiego dziennikarza próbuje dotrzeć do „taśm prawdy”, zawierających dowody na torturowanie podejrzanych o terroryzm przez agentów CIA. Tymczasem w Madrycie dochodzi do ataku na stację metra, a Górska i Kolski otrzymują informację o planowanych zamachach terrorystycznych w Londynie i… Warszawie.

Miejsce odosobnienia to trzymający w napięciu thriller polityczny, który z całą pewnością zaspokoi gusta miłośników tego typu literatury. Jest to także opowieść o podejmowaniu trudnych decyzji i dokonywaniu wyborów między działaniami w granicach prawa a łamaniem norm w imię bezpieczeństwa swojego państwa. Dodając do tego dynamizm akcji i nieszablonowe kreacje głównych bohaterów, czytelnik dostaje do ręki książkę, która na długo zapadnie mu w pamięci.

Tomasz Pawlik

Cezary Harasimowicz – scenarzysta, aktor. Po ukończeniu średniej szkoły muzycznej studiował historię sztuki w londyńskim Cortauld Institute of Art i polonistykę na KUL-u. W 1980 r. ukończył Studium Aktorskie przy Teatrze Polskim we Wrocławiu, po czym przez cztery lata występował na scenie tego teatru. W 1986 r. został absolwentem Zaocznego Wyższego Zawodowego Studium Scenariuszowego PWSFTviT w Łodzi.

Jest autorem scenariuszy (i dialogów) do wielu filmów, m.in. 300 mil do nieba, Wróżby kumaka, Ekstradycja 3, Zamiana i Bandyta (Hartley-Merrill Award za scenariusz); zagrał główną rolę w Sezonie na bażanty Wiesława Saniewskiego, sprawdził się także jako dramaturg (jego dramat Dziesięć pięter zajął I miejsce w konkursie ogłoszonym przez Telewizję Polską, a w marcu 2000 r. został opublikowany w miesięczniku „Dialog”). Cezary Harasimowicz jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej. Opublikował kilka powieści, w tym wydany nakładem W.A.B. w 2015 pierwszy tom przygód analityk Ewy Górskiej, Miejsce odosobnienia.

Sabri Louatah

Dzikusy

Przekład: Beata Geppert | Premiera: 11 kwietnia 2016 | Poza seriami

Poznaj powieść, na punkcie której oszalała cała Francja

Po raz pierwszy w historii prezydentem Francji może zostać imigrant z Algierii. Tymczasem w podparyskim Saint-Etienne gwarną, algierską rodzinę Nerrouche trawi gorączka ślubnych przygotowań. Tylko młodego Krima, świadka pana młodego, dręczy rosnący niepokój. Nim miną 24 godziny, losy szalonego rodu i politycznej nadziei kraju skrzyżują się z wielkim hukiem.

To wyjątkowy thriller polityczny i społeczny […] Energia i wyobraźnia Les Sauvages są wspaniałe. Podobnie jak Zadie Smith, Sabri Louatah ma wspaniałe ucho […]. Wydaje się też, że umie przewidzieć – albo wydedukować – przyszłość […]. Sam opisuje siebie jako „mieszczucha, bardzo nerwowego, trochę szalonego”. Jest również błyskotliwy i zabawny.
„Libération”

Sabri Louatah (ur. 1983) – francuski pisarz kabylskiego pochodzenia. Debiutował w 2012 powieścią Dzikusy (Les Sauvages), za którą otrzymał „Lire” Magazine Prize za najlepszy francuski debiut i która stanowiła pierwszą część tetralogii o tym samym tytule. Saga została entuzjastycznie przyjęta we Francji i zagranicą, a sam autor został porównany do wybitnych pisarzy współczesnych i dawnych oraz nagrodzony prestiżową Lagardère Fellowship for Writing.

Peter Berling

Szofer

Przekład: Aldona Zaniewska | Premiera: 11 kwietnia 2017 | Seria: poza seriami

Peter Berling łączy językową maestrię i fascynującą intrygę z szeroką wiedzą historyczną. Dzięki temu opowieść o pełnym ułudy świecie nazistowskich ezoteryków staje się również refleksją nad stanem współczesnej kultury.

Rok 1929. Młody Szwajcar Max Wittacher dostaje się w kręgi ezoterycznych, wspierających nazistów poszukiwaczy Świętego Graala. Dzięki umiejętnościom masażu i miłości do samochodów zostaje fizjoterapeutą i kierowcą Reinharda Heydricha.

Po roku 1933 Max wplątuje się w spisek Himmlera i pewnego francuskiego tajnego stowarzyszenia, który to spisek ma zapewnić SS moc Świętego Graala. Dopiero gdy w wyniku nazistowskich czystek zaczynają ginąć jego przyjaciele, a w końcu także matka, Wittacher orientuje się, z kim tak naprawdę ma do czynienia…

Peter Berling – niemiecki producent filmowy, aktor i pisarz. Urodził się w 1934 r. w Meseritz-Obrawalde (obecnie Międzyrzecz). Jako aktor wystąpił między innymi w filmach Wernera Herzoga: Fitzcarraldo i Aguirre, gniew boży, w Ostatnim kuszeniu Martina Scorsese, a także w adaptacjach filmowych Szatańskiego tanga (László Krasznahorkai) i Imienia róży (Umberto Eco). Napisał Dzieci Graala, poczytny cykl powieści historycznych osadzonych w średniowieczu.

Jonathan Safran Foer

Oto jestem

Przekład: Krzysztof Cieślik | Premiera: 26 kwietnia 2017 |seria: Don Kichot i Sancho Pansa

Nowa, długo wyczekiwana powieść autora Wszystko jest iluminacją i Strasznie głośno, niesamowicie blisko. Rozpięta między Ameryką, Europą i Izraelem opowieść o rodzinie w obliczu kryzysów wewnętrznych i zewnętrznych.

Jacob i Julia Blochowie są małżeństwem z szesnastoletnim stażem. Mają trzech synów, piękny dom, dobrą pracę i… dość samych siebie. Skoncentrowani na tym, by jak najlepiej wywiązywać się z zawodowych, obywatelskich, rodzicielskich i małżeńskich powinności, nie zauważają, jak z głęboko skrywanych drobnych urazów, niesatysfakcjonujących kompromisów i niechcianych poświęceń tworzy się lawina, która zagrozi istnieniu ich rodziny.

Lawina rusza w dniu przygotowań do bar micwy najstarszego syna Blochów, na którą do Waszyngtonu przyjeżdżają krewni z Izraela. W wyniku splotu tragikomicznych wypadków członkowie czteropokoleniowej rodziny staną wobec wyzwań, które skłonią ich do zdefiniowania na nowo, kim są, w co wierzą i co jest dla nich najważniejsze.

Jonathan Safran Foer na swoją nową powieść kazał czekać czytelnikom jedenaście lat. Powraca w wielkim stylu: tworząc intymny portret rodziny w kryzysie, stawia fundamentalne pytania o sens partnerstwa, rodzicielstwa i granice indywidualizmu, porusza kwestie pamięci i tożsamości, przygląda się życiu w chwilach doniosłych wyborów i banalnej codzienności. Nowa powieść – brawurowa fabularnie i stylistycznie, zarazem przejmująca, błyskotliwa i dowcipna, potwierdza, że Foer należy do najciekawszych i najwybitniejszych współczesnych amerykańskich pisarzy. Oto jestem znalazła się na liście najlepszych powieści 2016 roku m.in. „New York Timesa”, „Time Magazine” i „Times Literary Supplement”.

Jonathan Safran Foer (ur. 1977) – jeden z najbardziej uznanych pisarzy amerykańskich średniego pokolenia. Urodzony w Waszyngtonie w żydowskiej rodzinie o polskich korzeniach, absolwent filozofii na Princeton University. Światową sławę przyniosła mu debiutancka powieść Wszystko jest iluminacją (2002, wydanie polskie W.A.B. 2003), za którą otrzymał m.in. Jewish Book Award i Guardian First Book Award. W 2005 r. na jej podstawie powstał film z Elijahem Woodem w roli głównej. W tym samym roku ukazała się druga powieść autora, Strasznie głośno, niesamowicie blisko (W.A.B. 2007), która również odniosła wielki sukces; w 2011 r. została sfilmowana (w filmie wystąpili m.in. Tom Hanks, Sandra Bullock i Max von Sydow). Foer jest także autorem artykułów prasowych, głośnego eseju Zjadanie zwierząt (wyd. polskie 2013) oraz książki-rzeźby Tree of Codes (2010) inspirowanej Ulicą krokodyli Brunona Schulza. Mieszka na Brooklynie i wykłada creative writing na Uniwersytecie Nowojorskim.

PRASA O POWIEŚCI OTO JESTEM:

Foer genialnie opisał codzienne tortury małżeńskich niesnasek. – „The Observer”

Przedstawiony tu rozpad rodziny napełnia głębokim niepokojem. A jednak powieść Foera jest ujmująco zabawna – dowcipne bon moty i komiczne hiperbole przełamują jej melancholię. Jest to także powieść o zdumiewająco tragicznej, ale przecież nieuniknionej zmianie w sztafecie pokoleń. – „The Guardian”

Małżeństwo zostało tu opisane tak inteligentnie, z taką bezlitosną przenikliwością, że po lekturze nie sposób nie przyjrzeć się ponownie własnej rodzinie i swojemu miejscu wśród najbliższych. – „The Time”

Istotą tej powieści jest nie jej styl, lecz metafizyka. To powieść o tym, dlaczego kochamy, jak kochamy i jak możemy przestać kochać. – „The Scotsman”

Ta epopeja o rodzinie i tożsamości przynosi pełną zrozumienia ocenę przemian kulturowych w niepewnym stuleciu. – „The Economist”

Foer wspaniale sprostał wyzwaniu, wyzyskując komiczne, apokaliptyczne, psychologiczne, emocjonalne i historyczne możliwości obranego tematu. Ma mistrzowski warsztat, zaś jego energia i inwencja pisarska zdają się niewyczerpane. – „Prospect”

Powieść zarazem zabawna i rozdzierająca serce. Szczegółowy obraz rodziny w rozpadzie jest tu bardziej filmowy niż malarski – zmieniające się perspektywa czasowa i punkty widzenia dynamizują narrację i czynią bohaterów boleśnie prawdziwymi. – „Newsday”

Od lat nie było książki tak zapadającej w pamięć. Foer nie waha się poruszać odważne tematy (jak potencjalny upadek Izraela) i nie obawia się konfrontacji z jednym z najstarszych „kameralnych” tematów literatury zachodniej („Szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób”). Nie ma dziś innego amerykańskiego pisarza, który tak przenikliwie pisze o niepokojach nastolatków (zwłaszcza chłopców), o dynamice zżytych ze sobą rodzin, o relacjach między rodzeństwem, o rodzicielskim lęku przed poniesieniem wychowawczej klęski. Nie ma też nikogo, kto pisze równie dobre dialogi co Foer (błyskotliwe riposty, cięty język, kalambury, celowe błędy we wnioskowaniu, ironia i afronty). Tchnął on nowe życie w powieść o doświadczeniach amerykańskich Żydów, wpisując się w tradycję stworzoną przez Bernarda Malamuda, Saula Bellowa i Philipa Rotha. – „Counterpunch”

Jarosław Kamiński

Tylko Lola

Premiera: 26 kwietnia 2017 | Poza seriami

Studium paranoi systemu totalitarnego

Polska, końcówka lat 60. Nina Molska rozpoczyna pracę w TVP. Jej przełożoną zostaje żarliwa ideolożka i aparatczyk, Lidia Kowal. Między kobietami szybko pojawia się niepokojące napięcie, dotyczące nie tylko kwestii ideologicznych, ale nieżyjącej już, tajemniczej Loli, ciotki Niny, z którą Lidia pozostawała kiedyś w bliskich kontaktach. Gdy partia komunistyczna bada grunt pod wielką czystkę, Nina niespodziewanie znajdzie się na samej górze listy wrogów ojczyzny, Lidia zaś stanie przed wyborem między lojalnością wobec idei a wiernością dawnej miłości.

O Wiwarium:

Jarosław Kamiński nie zawodzi. Po pierwsze, jako pisarz, który nie wpada w pułapkę sentymentalizmu, gdy pisze o smutku. Po drugie, jako autor wielowątkowych historii, w których akcenty kładzie nierównomiernie, budując po raz kolejny epicką narrację o niemożliwości wyboru i o konsekwencjach tego, że nie można wybrać.

KrytycznymOkiem.blogspot.pl

Jarosław Kamiński – pisarz, scenarzysta, dramaturg. Współscenarzysta serialu HBO Pakt 2 (reż. L. Dawid) i trzeciego sezonu serialu HBO Bez Tajemnic (reż. A. Holland i K. Adamik). Film krótkometrażowy 3xLove (reż. O. Chajdas) z jego scenariuszem zdobył wiele nagród na międzynarodowych festiwalach, m.in. na Los Angeles Independent Film Festival Award 2016 i na Festiwalu „Oddalenia” 2016 w Dublinie. W 2011 r. podczas Max Ophuels Preis Festival w Saarbrücken odbyła się premiera niemieckiego filmu Nachmieter, którego był współscenarzystą (reż. Marc Metzger). Obecnie Kamiński pracuje nad nowym projektem filmowym Rafaela Lewandowskiego, reżysera nagradzanego filmu Kret.

Jako Wielebny Kamiński autor opublikował zbiór radykalnych esejów kazań Jak nie dać się ogłupić (pierwsza e-książka sprzedawana w polskim internecie). Sztuki Kamińskiego, m.in. Szczęśliwego Nowego ’67, Proces Johnnego D. i Selekcja, były publikowane i nagradzane, a także wystawiane lub prezentowane w formie czytań w wielu teatrach w Polsce.

Kamiński pisze również eseje, m.in. do pisma sieciowego dwutygodnik.com. W 2012 r. wydał powieść Rozwiązła (W.A.B.). Książka znalazła się na liście bestsellerów Empiku. Program III Polskiego Radia, Magazyn Literacki „Książki” oraz portal WP.pl zaliczyli ją do najważniejszych wydarzeń literackich 2012 r. W 2015 wydał powieść Wiwarium. Portal onet.pl uznał ją za jedną z dziesięciu najbardziej zaskakujących książek poruszających temat katastrofy w Smoleńsku.

Joanna Mucha

Wszystko się stało

Premiera: 26 kwietnia 2017 | Poza seriami

Po TYM puściły wszystkie hamulce.

Tajemniczy kataklizm zamienił ludzi w poddanych pierwotnym instynktom „dzikich”. Nieliczni zachowali ludzką świadomość. Urzędniczka Anna razem z urodzoną na wsi Teresą próbują przetrwać w nowym, groźnym świecie, ale kiedy Teresa ulega wypadkowi, Anna musi liczyć na własne siły. Gdy nie obowiązują już żadne prawa, każdy może ustalić sobie własne reguły… Przejmujący obraz świata po katastrofie, w którym pod warstwą znakomitej rozrywki kryją się pytania o prawdziwą naturę człowieczeństwa i siłę naszej cywilizacji.

Joanna Mucha (ur. 1976) – polska ekonomistka, polityk, posłanka na Sejm VI, VII i VIII kadencji, od 2011 do 2013 minister sportu i turystyki. Ukończyła studia na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. W 2007 uzyskała stopień doktora nauk ekonomicznych. Wykładała na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Wszystko się stało to jej debiut literacki.

Michelle Gabel

Do zobaczenia w Paryżu

Premiera: 24 kwietnia 2016 | Przekład: Agnieszka Wyszogrodzka-Gaik | Poza seriami

Co wspólnego mają ze sobą Paryż – miasto miłości i świateł – i Banbury – mieścina w środkowej Anglii? Obie miejscowości kryją w sobie swoje tajemnice i obie mogą być scenerią gorącego romansu…

W 2001 roku, niedługo po wrześniowym zamachu, dwudziestoletnia Annie Haley świętuje swoje zaręczyny. To dla niej życiowy krok, nic więc dziwnego, że prześladuje ją pytanie, które zadaje sobie od lat. Kim jest jej ojciec i co się z nim stało? Jej matka unika odpowiedzi, jak tylko może. Annie jest jednak zdeterminowana, by poznać rodzinne sekrety…

Jest rok 1972, wojna w Wietnamie powoli zbliża się do końca. Kiedy narzeczony młodziutkiej Pru ginie w wietnamskiej dżungli, dziewczyna podejmuje pracę w dalekiej Anglii, licząc, że czas i odległość pomogą uleczyć jej złamane serce. Zatrudnia się jako opiekunka ekscentrycznej, bogatej staruszki. Nie ma jednak pojęcia, kim tak naprawdę jest jej podopieczna. I że wkrótce los postawi przed nią szansę na nową miłość…

Obie kobiety dzieli trzydzieści lat różnicy, ich losy wydają się być jednak dziwnie podobne. Co tak naprawdę je łączy? I kim w tej opowieści jest hrabina Malborough? Do zobaczenia w Paryżu to wzruszająca, okraszona poczuciem humoru historia niezwykłej miłości, która poruszy nie tylko miłośników odkrywania rodzinnych tajemnic!

Gable napisała kolejną powieść, od której nie można się oderwać, pełną historii, tajemnic i odrobiny romansu. To rodzaj zabawnej, eskapistycznej lektury, który kochają kluby książki.. Są bohaterowie, których można kochać, są tacy, których można nienawidzić, są kuszące romanse i wystarczająca liczba zwrotów akcji.

„Fort Worth Star-Telegram”

Michelle Gable – amerykańska pisarka. Jej debiutancka powieść A Paris Apartment trafiła na listy bestsellerów „New York Timesa” i „USA Today”. Gable mieszka w Kalifornii z mężem i dwójką dzieci. Strona autorki: michellegable.com.

Alejandro Palomas
O matko!

Premiera: 26 kwietnia 2016 | Przekład: Katarzyna Górska | Poza seriami

Tak szczerzy jesteśmy tylko w jedną noc w roku

Barcelona. W sylwestrowy wieczór pewna nietuzinkowa rodzina przygotowuje się do uroczystej kolacji. Do stołu zasiądą Fer, melancholijny trzydziestopięcioletni gej i abstynent z talentem do zakochiwania się w niewłaściwych osobach; jego siostry – najstarsza z rodzeństwa, perfekcyjna w każdym calu Silvia i najmłodsza, bujająca w obłokach nauczycielka Emma; przystojny wujek Eduardo, kobieciarz, który zawsze dostaje to, co chce, a nade wszystko ona, Amalia – matka, która zgromadziła to całe z pozoru nie najlepiej dobrane towarzystwo. Pośród gorączkowych przygotowań, rodzinnych żartów i docinków toczą się rozmowy, dzięki którym na jaw wychodzą skrywane rozterki, smutki i sekrety. Każdy z członków rodziny chciałby bowiem, by przy świątecznym stole znalazła się jeszcze jedna osoba…

Pełna humoru i ciepła, O matko! to znakomita refleksja nad rodzinnymi relacjami oraz wiążącymi się z nimi radościami i problemami. W perypetiach zwariowanej barcelońskiej rodziny jak w lustrze odbijają się nasze własne zmagania, by naprawdę zrozumieć tych, których kochamy nad życie. Nawet jeśli nie zawsze zgadzamy się z ich wyborami.

Alejandro Palomas (ur. 1967) – dziennikarz, pisarz i tłumacz takich autorów jak Katherine Mansfield, Oscar Wild czy Jack London. Finalista wielu prestiżowych nagród literackich. O matko! to jego piąta powieść. Dzieła autora zostały przetłumaczone na wiele języków obcych.