Jacek Delong "My, saksofon"

“My, saksofon” (fragment)
“Kilkadziesiąt lat po śmierci Saksa jego najświetniejszy wynalazek w salonach muzyki nadal był ciekawostką, hybrydą, eksperymentem, któremu nie wróżono długiego żywota, ani wybitnych dokonań. W kinoteatrach, music-hallach, podczas plenerowych fiest i parad, a także w klubach jazzowych i na dancingach był gwiazdą pierwszej wielkości, fenomenem popularności, ikoną nowej muzyki i nowej kultury. Wzorem innych gwiazd, zdarzało mu się lądować w spelunkach i tingel-tanglach, czyli „przekraczać granice przyzwoitości”. Jako „instrument dla każdego” pojawiał się w remizach i na wiejskich weselach, przekraczając dla odmiany granicę profesjonalizmu i „dobrego smaku”. Oba te przekroczenia w opinii niechętnych – a tych saksofonowi nigdy nie brakowało – urastały do rozmiarów występków zasługujących na karę dożywotniej banicji ze świata „prawdziwej muzyki”, zamieszkującej filharmonie, opery i konserwatoria. (…) Na szczęście nie wszyscy w to uwierzyli”.

Więcej informacji na stronie: http://jazzowisko.pl/my-saksofon/