Premiera książki "Brak wiadomości od Gurba"

·         przechodzenie przez ulicę bez tracenia głowy,
·         bieg na nartach latem główną ulicą Barcelony,
·         robienie zakupów, które mieszczą się w furgonetce,
·         głośne śpiewanie piosenki Całuj mnie, całuj i podobnych,
·         pisanie oficjalnych listów tak, by nie zostały odebrane jako obleśne propozycje,
·         prowadzenie pozornie nic nieznaczącej rozmowy ze sprzątaczką, by wywiedzieć się wszystkiego o seksownej sąsiadce,
·         poszukiwanie żony.

Kosmita w gorącej Barcelonie ze swoim matematyczno-logicznym nastawieniem trafia prosto w realia ludzkiej codzienności. Dla niego zaczyna się wędrówka przez świat nieodgadnionych rytuałów i tajemniczych zachowań. Dla nas – wyborna zabawa przy jednej z najśmieszniejszych książek Eduardo Mendozy.

„Dziewczyna mówi, że tylko ona może się czymś pochwalić, że jeszcze do niedawna była niezłą laską i z tego powodu znana była w swej dzielnicy pod pseudonimem Bomba z Oklahomy. Dodaje, że jeżeli teraz widzimy ją trochę zniszczoną, to nie z powodu wieku, lecz innych przyczyn, a mianowicie: a) nieumiarkowanej skłonności do fasolki, b) krzywd, które wyrządzili jej mężczyźni, i c) operacji plastycznej, nieco spartaczonej, którą zrobił jej pewien lekarz  z ubezpieczalni, którego nazwiska woli nie wspominać. Potem zaczyna płakać. Wtedy odzywam się ja, mówię, żeby nie płakała,  że dla mnie  jest najładniejszą  i najbardziej  atrakcyjną kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem, i że chętnie zawarłbym z nią związek małżeński, ale że nie pozwala mi na to fakt, że jestem kosmitą  i  jestem  tu  tylko przejazdem, że podróżuję po  innych galaktykach, na co ona odpowiada, że wszyscy tak jej mówią”.