Jack Aubrey oraz Stephen Maturin otrzymują rozkaz powrotu do domu na statku pocztowym, by osobiście przekazać rządowi wieści o ostatniej wiktorii. Ponieważ Maturin jest poszukiwany za spustoszenia, jakie poczynił we francuskiej siatce wywiadowczej w Nowym Świecie, w pościg za statkiem pocztowym ruszają dwa okręty korsarskie.
Dramatyzm, napięcie i nieoczekiwane zakończenie pościgu wśród mgieł i mielizn Grand Banks nie mają sobie równych w twórczości Patricka O’Briana. Bohaterom przyjdzie przeżyć również katastrofę okrętu i uwięzienie w owianym złą sławą więzieniu Temple w Paryżu, a w punkcie kulminacyjnym fascynująca Diana Villiers raz jeszcze przechyli szalę zwycięstwa w męskim świecie żeglarzy i żołnierzy.

 

“Najlepszy cykl morskich powieści przygodowych w historii gatunku”.

 

 

 

 

PATRICK O’BRIAN to postać kontrowersyjna i zagadkowa jak bohaterowie jego powieści.
Przez całe życie utrzymywał, że jest irlandzkim katolikiem urodzonym w Galway.
Naprawdę był Anglikiem pochodzenia niemieckiego, urodzonym w 1914 roku w Chalfont, niedaleko Londynu. Jego prawdziwe nazwisko to Richard Patrick Russ. Już jako nastolatek pisał opowieści dla chłopców, z których jedna została opublikowana w latach 30-tych.

Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żonę, Walijkę, i dwójkę dzieci porzucił. Z drugą żoną hrabiną Mary Tolstoy poznał się podczas II wojny światowej, pracując w wywiadzie brytyjskim. Małżonkowie początkowo mieszkali w Walii, później wyjechali na południe Francji. W małej wiosce Collioure, niedaleko granicy z Hiszpanią, O’Brian – mieszkając w domu bez elektryczności, bieżącej wody, w ubóstwie – tłumaczył m.in. Simone de Beauvoir.
Tam też powstał cykl jego słynnych powieści morskich. Dopiero w latach 70-tych Patrick O’Brian, po sukcesie Pana i władcy, stał się sławny i bogaty.

Znany jest także jako biograf Picassa, Sir Josepha Banksa oraz tłumacz Papillona Henri’ego Charriere’a.
Porównywany z Melvillem, Conradem, a nawet Proustem najbardziej cieszył się, gdy odnajdywano w jego twórczości podobieństwa do pisarstwa Jane Austen, którą uważał za największą spośród angielskich pisarzy.
Był typem samotnika, rzadko udzielał wywiadów i choć w ich trakcie był wzorem angielskiego gentlemana, jakby wyjętego ze swych powieści, nigdy nie wahał się przerwać rozmowy, gdy pytania zaczynały dotyczyć jego życia osobistego.
Zmarł w Dublinie w wieku 85 lat.

Do zagorzałych entuzjastów jego twórczości należą, m.in. Iris Murdoch, David Mamet, Eudora Welty i Tom Stoppard.