Józef Hen Nowolipie. Najpiękniejsze lata Premiera 13 lipca 2011

autor: informacja sponsorowana , 21 July 2011

Józef Hen – chłopak z
Nowolipia – wraca do świata swojego dzieciństwa. Opisuje
przedwojenną, wielokulturową Warszawę i żydowski Muranów –
krajobraz najmłodszych lat. Wspomina czasy pierwszych miłości,
podwórkowych figli, kłopotów w szkole i… debiutanckich artykułów
w „Małym Przeglądzie”. I wreszcie bombardowania w oblężonej
Warszawie.

Siedemnastoletni pisarz
trafił na budowę drogi z Lwowa do Kijowa. To był inny świat,
okrutny i surowy, ale Hen przekornie nazywa ten okres
„najpiękniejszymi latami”. To czas, gdy straty i cierpienia
mieszały się z psychologicznymi odkryciami, ważnymi dla
późniejszego autora, a dramatyczne przygody miał zakończyć
powrót do domu, którego już nie było. Na Nowolipie, które legło
w gruzach.

Opowieść Hena poddaje
się kaprysom pamięci, dystans kondensuje przeszłe wydarzenia,
a doświadczenie dodaje do nich zabawne i dramatyczne puenty.

Nowolipie i
Najpiękniejsze lata to dwie opowieści o dzieciństwie i
młodości znanego pisarza, nasycone dystansem, cierpieniem, ale i
ciepłym dowcipem. Józef Hen zabiera nas w
fascynującą podróż.

Ale jakie
dwunastoletni chłopiec może mieć pamiętne przeżycie? –
wszystko wydawało mi się nieciekawe – dopiero po latach, kiedy
rozpatruje się swoje dzieciństwo z dystansu, umie się wskazać,
które przeżycie zasługiwało na pamięć.

(fragment Nowolipia)

Ziemia nieludzka jest
zarazem bardzo ludzką, jest krainą przypowieści. Gdyby była to
ziemia mlekiem i miodem płynąca, kraina łagodności i uśmiechu,
pewnie niewiele by nauczyła.

(fragment
Najpiękniejszych lat)

[Najpiękniejsze lata]
to proza nasycona konkretem, biologiczna, zmysłowa – jak zawsze
u Hena. Literacko bezbłędna.

Krzysztof Masłoń,
„Rzeczpospolita”

Hena czytałem… z
rzeczywistą satysfakcją, podziwiając talent narracyjny pisarza…
jego inwencję w nasycaniu stereotypów świeżą prawdą
psychologiczną i obyczajową… O wszystkim proza
Hena opowiada z nieporównaną werwą, energią i swobodą wyrazu.

Zbigniew
Żabicki, „Nowe Książki”

Hen… ma w
koniuszkach palców wyczucie narracji, prozatorski nerw, umiejętność
smacznego dywagowania, temperament rasowego beletrysty.

Andrzej
Drawicz

Hen pisał o historii
i pisał o współczesności, rekonstruował i badał, ale też
opowiadał i wymyślał, z niezmiennym wdziękiem
dzielił się też sobą, wprost i bezpośrednio opowiadał o
swoich peregrynacjach umysłowych i cielesnych.

Wiesław Władyka,
„Polityka”

Józef Hen (ur.
1923) – powieściopisarz, publicysta, dramaturg i scenarzysta.
Autor powieści i zbiorów opowiadań (m.in.: Kwiecień, 1961;
Nikt nie woła, napisana w roku 1957, wydana w 1990; Krzyż
Walecznych, 1964; Przed wielką pauzą,
1966; Opór,1967; Oko Dajana, opublikowana we Francji w latach
1969–1972 pod pseudonimem Korab; Bokser i śmierć, 1975;
Milczące między nami, 1985; Odejście Afrodyty,
1995; Niebo naszych ojców, 1997). Publikował także
powieści historyczne (Crimen, 1975; Królewskie sny,
1989), książki biograficzne (Mój przyjaciel król. Opowieść
o Stanisławie Auguście, 2003) oraz trzy tomy dzienników Nie
boję się bezsennych nocy (1987, 1992, 2001). Józef Hen jest
autorem scenariuszy do filmów, m.in. Krzyż Walecznych i
Prawo i pięść, oraz seriali Życie Kamila Kuranta
i Królewskie sny. Jego utwory tłumaczono na dwadzieścia
jeden języków. Wydawnictwo W.A.B. wznowiło głośne biografie:
Tadeusza Boya-Żeleńskiego pt. Błazen – wielki mąż
(2008), uznaną przez ZAIKS za najlepszą książkę 1998 roku, oraz
bestsellerową Ja, Michał z Montaigne…
(2009). W 2008 roku ukazała się najnowsza powieść Pingpongista,
a rok później swoją premierę miał Dziennik na
nowy wiek, wyróżniony
nagrodą „Książka Jesieni 2009”. Autor jest
laureatem Nagrody Miasta Stołecznego Warszawy.

Artykuły powiązane:

Kategorie: Literatura

Warning: count(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /home/wirtua/domains/wirtualnywydawca.pl/public_html/wp-content/themes/waszww-theme/includes/single/post-tags.php on line 4