Maria Guzik "Pielgrzym a buty"

 

Książka „Pielgrzym a buty” jest tryptykiem składającym się z trzech utworów, których wspólnym mianownikiem jest pielgrzymowanie w sensie dosłownym (pielgrzymka na Jasną Górę) i uniwersalnym (podróż przez życie) oraz dialog pomiędzy kreacjonizmem a teorią ewolucji.

W wstępie krytycznym do książki Arkadiusz Frania pisze: „Książka Marii Guzik Pielgrzym a buty to surowe w swojej szacie estetycznej potwierdzenie delegacji w życie. Część pierwsza pod tytułem Buty przynosi reportersko-emocjonalną relację bohaterki-narratorki z pielgrzymki na Jasną Górę (forma: opis i dialog). Część druga Przeprośna Górka jawi się jako exemplum konwersacji, esencja dialogowa, czysty zapis rozmowy, swarliwości i zapatrywań, dziejących się na Przeprośnej Górce, w miejscu-pojednaniu, z którego wyrusza się wprost przed oblicze Bogurodzicy. W komentarzu przeczytamy: «Oto rozmowy zasłyszane mimo woli». W części trzeciej Rzeczywistość w wirtualnych listach czytamy dialogi internetowe prowadzone między Marią a Agatą, Joanną, Irkiem, Andrzejem, Adremem […]. Na kartach tekstu odbywa się też wielka, nierozstrzygalna dyskusja, klechda o przemianach mentalnych, ekonomicznych i obyczajowych w Polsce po 1989 roku. Postaci poruszają drażliwe politycznie tematy, wystawiając swoje poglądy na próbę ostrych ripost. Wyłania się Polska w miniaturze, więc bardziej plastyczna, lokalna Wieża Babel, zaściankowa i chora fobiami swoich obywateli, obywateli jednocześnie: cynicznych, ufnych, przebiegłych, histerycznych, pryncypialnych, nieodpowiedzialnych, wierzących prosto, zwyczajnie, ale i z wymówkami, warunkowo, sercem lub przez rozum. Maria Guzik bowiem nie idealizuje pielgrzymstwa narodowego, ale daje ognisty i krwawy miejscami obraz polskiej nacji. […] Pada wiele zdań o instytucji kościoła, jego naukach i tematach pokrewnych: kupowanie odpustów, niemożność przystępowania przez rozwodników do komunii, antykoncepcja, spowiedź, rozdział państwa od kościoła, udział księży w życiu publicznym.”