Rosalind B. Penfold wkroczyła w związek, jak z bajki, który w końcu okazał się dla niej dramatycznym doświadczeniem. Podczas, gdy większość ludzi prowadzi dziennik, Rosalind rysowała swoje przeżycia, wszystkie sytuacje w najdrobniejszych szczegółach, a rysunki schowała do pudła i wyniosła do piwnicy. Teraz, wiele lat po zakończeniu swojego związku, jej rysunki zostały zebrane w formie szokującej lektury.

Książka Rosalind B. Penfold Kochać zbyt mocno, jest niezwykłą historią opowiadaną w nietypowy sposób. Autorka poprzez rysunki niezwykle czytelnie ujawnia nam tragiczny proces zniewolenia. Pokazuje myślenie i zachowania całej rodziny ze skutkami podjętych działań. Natomiast najważniejsze jest to, że jasno i klarownie przekazuje nadzieję i wiarę w możliwość radzenia sobie z tak trudną sytuacją i osiągnięcie wreszcie wyzwolenia.
Ta autobiograficzna powieść graficzna ukaże się 7 marca 2007 roku nakładem wydawnictwa Nowa Proza. Książka objęta patronatem EMPiK

Książka inauguruje 8 marca kampanię społeczną Kochać zbyt mocno, mającą na celu pokazanie opinii publicznej jak wygląda przemoc psychiczna w rodzinie, zwłaszcza wobec kobiet.
Kampania współorganizowana przez Stowarzyszenie na Rzecz Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie Niebieska Linia www.niebieskalinia.org

Niebieska Linia

działający na zlecenie Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (PARPA)

Autorka zwierza się nam z najintymniejszych szczegółów swojego dramatycznego związku: „Kiedy poznałam Briana zakochałam się nim bez pamięci. Myślałam, że czeka nas romans jak z bajki. I tak było…dopóki wszystko nie zaczęło się zmieniać. Początkowo ignorowałam upokarzanie, poniżenia i wyrafinowaną manipulację. Nie chciałam uwierzyć w to co się dzieje dopóki się nie pogrążyłam w grząskim mule słownej emocjonalnej, seksualnej i ostatecznie psychicznej przemocy. Uczepiłam się kurczowo obietnic Briana, zamiast wierzyć w to co widziałam i czego doświadczałam. Wyparcie i wstyd trzymały mnie przy nim przez dziesięć lat. Cały ten czas spędzałam na zastanawianiu się co zrobiłam źle i jak mogłabym to naprawić. Nie chciałam od niego odchodzić – chciałam jedynie, żeby Brian się zmienił!. Osoby doświadczające przemocy domowej często mylą intensywność z intymnością. To jest intymne, ponieważ jest bardzo osobiste. Intymność jednak wymaga zaufania – a w związku, w którym panuje przemoc rodzinna nie ma zaufania. Wzór przebiega następująco: buzi! Kopa! Buzi! Kopa! Buzi! Kopa!
Za każdego kopa dostajemy buziaka, a za każdego buziaka dostajemy kopa.

 

W co chcemy wierzyć? Rzecz jasna w buziaka. I to właśnie trzyma nas w tym układzie.  Przez te dziesięć wspólnych lat cały czas marzyłam o tym, żeby na suficie były zamontowane kamery. Pisałam dziennik, ale kiedy brakowało mi słów, robiłam rysunki. Pamiętam, że myślałam: „może mój mózg teraz sobie z tym nie radzi…może, kiedy popatrzę później na te rysunki, wszystko nabierze sensu”. Tak się jednak nie stało, a pudło z rysunkami wylądowało w piwnicy .
Dlaczego Brian tak się zachowywał? Wierzyłam, że on mnie kocha…wierzyłam, że się zmieni… wierzyłam, że zdołam ochronić jego dzieci…wierzyłam, że moja miłość go odmieni na lepsze…i pewnego dnia znalazłam swoje rysunki.  W końcu dostrzegłam fakt, że najbardziej, wstrząsającą prawdą nie było jego zachowanie, ale moje – ponieważ wciąż byłam z nim i pozwalałam na to by mnie krzywdził. Zrozumiałam, że muszę odejść, aby się bronić.

 

Mam nadzieję, że moje rysunki pomogą mężczyznom i kobietom rozpoznać ostrzegawcze objawy. Jest to książka o zjawisku występującym na całym świecie, a nie o żadnej konkretnej osobie. Wszystkie daty, nazwiska i miejsca zostały zmienione, jakiekolwiek zaś podobieństwo fizyczne postaci na rysunkach do osób rzeczywistych jest całkowicie przypadkowe.
Dziękuję wam za wzięcie udziału w mojej historii.

Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o mnie zapraszam na spotkanie 8 marca w Warszawie o godz. 18.00 w EMPiK Złote Tarasy przy ul. Złotej, 9 marca o godz. 17.00 w Gdańsku w EMPiK Megastore przy ul. Podwale Grodzkie 8, 10 marca w Warszawie godz. 16.00 EMPiK Nowy Świat.”

Książka nominowana do nagrody Best Book 2006 Wright Awards for Canadian Cartooning.

Honorowy patronat: Ambasada Kanady, Minister Zdrowia Pan Profesor Zbigniew Religia, Komendant Główny Policji, Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Rzecznik Praw Obywatelskich dr Janusz Kochanowski
Patroni medialni: 1 Program Polskiego Radia S.A., EMPiK, Gazeta Studencka, Magazyn Literacki Książki, Media Fm, Fundacja Lorga, Przekrój, Pani, Polki.pl,  Wirtualna Polska