Alchemiczny „święty Graal” wciąż wymyka się Newtonowi

 

Oto ostatnia część Cyklu Barokowego – unikalnej w literaturze próbą opisu momentu narodzin racjonalnego świata cywilizacji Zachodu, tak ambitnej i o tak epickim rozmachu. Akcja trylogii rozgrywa się na przestrzeni 60 lat (1655-1714) niemal na całym globie. Angażuje dwory królewskie, myślicieli i filozofów, wynalazców i pisarzy, postaci historyczne i fikcyjne.

Po powrocie do Anglii, Daniel Waterhouse zostaje wplątany w mroczny konflikt, który tli się od dziesięcioleci; w potajemną wojnę między zagadkowym geniuszem, Mistrzem Mennicy, potajemnie parającym się alchemią Isaakiem Newtonem – i jego arcywrogiem, przebiegłym fałszerzem Jackiem Mincerzem, znanym również jako Jack Shaftoe, Jack Półkuśka, Król Wagabundów. Ich wzajemna wrogość niespodziewanie osiąga nowy wymiar, gdy Jack dokonuje zuchwałego napadu na londyńską Tower, planując ni mniej, ni więcej, tylko całkowite zniszczenie brytyjskiego pieniądza.

Nikt nie wie, że to miłość pchnęła Mincerza do zdrady – rozpaczliwa chęć chronienia ukochanej kobiety, niezwykłej Elizy, księżnej Arcacon-Qwghlm, przez tymi, którzy ją zniszczą, jeśli on zawiedzie. Tymczasem Daniel Waterhouse w towarzystwie nader niezwykłych kompanów przeczesuje miasto i kraj w poszukiwaniu złoczyńcy, który usiłuje mordować naturalistów za pomocą Machin Piekielnych; ugrupowania polityczne walczą o wpływy w parlamencie, wyczekując nieuniknionego zgonu schorowanej królowej; alchemiczny „święty Graal”, klucz do życia wiecznego, wciąż wymyka się Newtonowi – ale i tak znajduje się bliżej niż kiedykolwiek wcześniej; w manufakturze Waterhouse’a powstaje cud techniki, najwspanialszy wynalazek epoki baroku.

Wkrótce wszystko się zmieni. Zmieni się na zawsze.

Na okładce wykorzystano fragment fresku Michała Anioła pokrywającego sklepienie Kaplicy Sykstyńskiej, wykonane w latach 1508-1512 na zamówienie papieża Juliusza II.
Artysta długo nie chciał się podjąć tego zadania, twierdząc, że nie jest malarzem, lecz architektem i rzeźbiarzem. Nigdy wcześniej nie malował fresków. Praca specjalistów, których sprowadził do pomocy, nie zadowalała go jednak. Odprawił więc wszystkich i pracował sam, stopniowo poznając tajniki tej trudnej techniki. Sam nawet mieszał farbę. Pokrycie 800 metrów kwadratowych sklepienia zajęło mu cztery lata. Powstało jedno z najwybitniejszych dzieł w historii. Specjaliści uważają je za “syntezę wszystkich sztuk plastycznych”.

Poprzednie tomy to: Żywe srebro i  Zamęt

Neal Stephenson jest pisarzem najsilniej obecnie wpływającym na rozwój fikcji naukowej. Od kilkunastu lat każda kolejna jego książka stanowi o narodzinach lub śmierci jakiegoś podgatunku literackiej fikcji. Tak Zamieć (1992) wyznaczyła granicę cyberpunkowi. Diamentowy wiek (1995) zapoczątkował i, jak twierdzą niektórzy, także wyczerpał konwencję powieści nanotechnologicznej. Czy można posunąć się w fikcji spekulacyjnej jeszcze dalej? Cryptonomicon (1999) stanowił krok w zupełnie inną stronę, łącząc fikcję historyczną o II wojnie światowej z niezwykle realistycznymi prognozami rozwoju cywilizacji informatycznej XXI wieku.