"Garrincha. Samotna gwiazda" wkrótce w księgarniach

Jedną z lutowych premier Zysk i S-ka Wydawnictwo będzie doskonała biografia jednego z najsławniejszych brazylijskich piłkarzy o przydomku Garrincha, zadziwiającego swymi zdolnościami największych znawców piłki nożnej

Garrincha to bardzo ruchliwy, mały ptaszek, którego trudno złapać, tak jak dryblującego Mane. Taki przydomek nadała jednemu z najsławniejszych piłkarzy brazylijskich jego siostra Rosa. Książka Ruya Castro to niezwykła historia życia genialnego skrzydłowego, który trzykrotnie przyczynił się do zdobycia przez Brazylię tytułu mistrza świata ( w 1958, 1962 i 1970 roku), a o sławę rywalizował  z samym Pele.
 Garrincha był idolem kibiców brazylijskich i mitem brazylijskiego futbolu. Przebyte w dzieciństwie choroby sprawiły, że jedna noga piłkarza była krótsza od drugiej, a mimo to jego dryblingom nie mogli się przeciwstawić najlepsi, a magiczne gole wywoływały zachwyt fanów. Spektakularna gwiazda brazylijskiego futbolu zgasła 20 stycznia 1983 r, piłkarz zmarł w nędzy, uzależniony od alkoholu rywalizującego hazardu, przeżywszy jedynie 49 lat. Przy stadionie Maracana w Rio do dziś stoi jego pomnik.

Zanim doprowadził wiele gatunków do wyginięcia, Garrincha nauczył się od starszych, że te ptaki, które śpiewały – kanarki, ziarnojadki, drozdy – lepiej było łapać w sidła. Ci, którzy pamiętają tamte czasy, opowiadają, że Garrincha imitował ruchy ptaków, kucając na ziemi i podskakując na obu nogach w nadziei, że je w ten sposób zwabi. Niemożliwe, żeby ten sposób dawał rezultaty, ale jakąś metodę na ściągnięcie ptaków musiał znaleźć, bo szło mu z sidłami równie dobrze jak z procą. Zanim ukończył dziesięć lat, miał już w domu trzydzieści klatek z najciekawszymi ptakami w okolicy.
Nie było pieniędzy na to, żeby kupić druciane klatki sprzedawane w sklepach. Dzieci, w tym Garrincha, same musiały je robić z nazbieranego drewna lub pozostałości po petardach wystrzeliwanych przez mieszkańców Pau Grande. Ale kiedy Garrincha już złapał ptaki i umieścił je w klatce, przestawał się nimi interesować. To Rosa musiała czyścić podłogi klatek i karmić zwierzęta. Kiedy Garrinchy brakowało drobnych na kupienie lizaków lub innych słodyczy, wychodził do miasta i sprzedawał ptaki.

Garrincha zdjął w tym czasie swoją skromną koszulę. Kiedy ściągnął jeszcze biedniej wyglądające spodnie i został w samych spodenkach, oczy wszystkich rezerwowych skierowały się na jego nogi. Nie spodziewali się, że będą aż tak krzywe. Co więcej, kiedy szedł, chwiał się lekko – nie na boki, ale do przodu. Nie mieli wątpliwości: Araty i Nelson Cardoso musieli być pijani, jeżeli im się wydawało, że ten facet potrafi grać w piłkę.