Wątek filozoficzno-estetyczny posiada proweniencję starożytną: zgodnie z pitagorejską koncepcją harmonii, muzyka przywraca duszy zachwianą równowagę, czyniąc z niej element harmonii kosmicznej, jednak najsłynniejszą koncepcją estetyczną, rozważającą naturę muzyki, pozostaje do dziś dziewiętnastowieczna teoria Artura Schopenhauera, postrzegająca muzykę jako najczystszą formę Sztuki, jako wstęp/uwerturę do bytu wiecznego. Nie dziwi zatem, że, ze względu na jej zdolność do wpływania na emocje i postawę odbiorcy, muzyka urosła do rangi narzędzia terapeutycznego, w zależności od przyjętej koncepcji stając się medium i/lub terapeutą. Muzykoterapia przyjmuje charakter przede wszystkim psychoanalityczny oraz behawioralny i o tym, a także o innych aspektach terapii psychologicznej traktuje najnowsza książka Ludwiki Koniecznej-Nowak Wstęp do muzykoterapii. Ta znakomita praca należy wciąż jeszcze do prac pionierskich, gdyż muzykoterapia to dyscyplina stosunkowo młoda, nadal zbyt mało rozpoznana i opisana. Imponuje zawartość merytoryczna monografii: jej trzon stanowią rozważania na temat muzykoterapii dzieci i dorosłych (w tym osób starszych), jednak poprzedza go obszerna część teoretyczna, dająca nie tylko encyklopedyczny przegląd definicji, połączony z próbą redefinicji własnej, ale i przegląd typów i modeli terapeutycznych.