Czy grupa literacka ma jeszcze jakiś sens, czy jest raczej wydumanym archaizmem? Jakie znaczenie ma dla współczesnych twórców? Kiedy warto zastanowić się nad dołączeniem do takiej grupy? Verte – grupa literacka z Białegostoku (i nie tylko) udowadnia, że łączenie twórczych sił i wzajemne wsparcie nadal są na wagę złota, a literatura nie zna granic.

Skamander, Żagary, Kwadryga… Kilka z nich zapadło nam w pamięć mniej lub bardziej. Grupy literackie, tak popularne zwłaszcza w pierwszej połowie XX wieku, kojarzą nam się z wielkimi nazwiskami, językowymi eksperymentami, ideami realizowanymi w twórczości. Czy dziś istnieją jeszcze takie inicjatywy? Owszem, ale nie przypominają raczej tych znanych nam z lekcji języka polskiego. Jedną z nich jest grupa Verte.

Grupa Verte powstała w 2018 roku. Jak zgodnie przyznają obecni członkowie, Verte to grupa literacka zrzeszająca autorki i autorów, którzy wspierają się w procesie tworzenia, wydawania i promocji książek. Sztukę pisania doskonalą na różnych spotkaniach warsztatowych. Każda autorka i każdy autor to inny świat literacki – Łączy nas pasja do pisania, wspólne spotkania warsztatowe i towarzyskie – wyjaśnia Krystyna Bezubik, autorka kursów i poradników „Piszę, bo chcę” oraz książek literackich („Raj na kredyt”, „Seksualna”). Jola Czemiel, która w swoim dorobku ma thrillery („Oko Horusa”) i powieści oniryczne („Tawerna w małym porcie”) uzupełnia: Grupa daje oparcie szczególnie dla debiutantów, ale jak się okazuje, można w niej przetrwać mimo różnic poglądów i charakterów, bowiem istotą grupy jest pisanie i nieważne, czy wydajemy właśnie książkę, czy piszemy do szuflady, zawsze mamy wspólny temat do rozmów (ba, nawet śmiejemy się z tych samych dowcipów).

W grupie panuje atmosfera otwartości i szacunku dla różnorodnych spojrzeń i poglądów. To dla wszystkich jest niezwykle istotne: – Spotykamy się w miarę często, lecz nieregularnie. Zawsze dostosowujemy terminy do możliwości poszczególnych członków grupy. Co ważne, nasza grupa nie ma przywódcy, wszystko odbywa się na zasadach równości i dyskusji – podkreśla Mariusz Kochański.

Każda i każdy z nich ma własną definicję literatury. Jednak wszystkie one łączą się we wspólnym punkcie – w miłości do słowa, opowieści, wyobraźni i pisania. Dla Joli Czemiel literatura to niejako synonim nieustającej podróży po różnych przestrzeniach: – To świadome kształtowanie rzeczywistości, jeżeli ustawimy się w pozycji piszącego. A jeśli znajdziemy się na miejscu czytelnika, którym również jestem, to uczestniczenie w historiach, z których możemy w każdej chwili uciec zamykając książkę lub powracać do nich w nieskończoność.

Grupa Verte liczy jedenaścioro członków, i prawie każdy z nich ma w swoim dorobku jeden czy nawet kilka tytułów. Dzięki regularnym spotkaniom, konsultacjom i dyskusjom w głowach pojawiają się kolejne, inspirujące pomysły. To właśnie ceni sobie  Anna Partyka-Judge i przyznaje, że przynależność do takich grup powinni rozważyć debiutanci: – Młodym twórcom potrzebne są dodatkowe bodźce, niewątpliwie wsparcie i definitywnie rozmowy z osobami, które są już bardziej doświadczone w danym zakresie.

Na pytanie, czy dołączenie do społeczności innych literatów nie zabija niezależności w ich twórczości, wszyscy zgodnie odpowiadają, że nie ma o tym mowy. Celina Zubrycka, autorka „Tere fere, czyli bajki z dziecięcego pokoju” dodaje nawet, że samo bycie w Verte daje jej spore poczucie bezpieczeństwa.
Literaci z Verte uczestniczą wspólnie w targach książki czy też wydarzeniach związanych z literaturą. To ich spaja i pozwala na szersze docieranie do czytelników. Są otwarci na różne inicjatywy i współpracę z innymi twórcami. Także tymi, którzy stawiają pierwsze kroki w pisaniu.

Grupa Literacka Verte – społeczność twórców, zainicjowana przez Ewę Dudziec, skupia poetów i prozaików. Należą do niej: Krystyna Bezubik, Kamil Bury, Teresa Chyla, Jola Czemiel, Ewa Dudziec, Mariusz Kochański, Anna Partyka-Judge, Małgorzata Radtke,  Anna Crevan Sznajder, Edyta Ślączka-Poskrobko i Celina Zubrycka.