Ze względu na bezpieczeństwo gości jak i uczestników Międzynarodowego Festiwalu Europejski Poeta Wolności, organizatorzy postanowili przenieść wydarzenie łącznie z galą wręczenia Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Gdańska,  na drugą połowę czerwca.

Przypomnijmy nominowanych do tegorocznej 6. edycji Nagrody Literackiej:

„Czterdzieści dni”, Antoine Cassar. Z maltańskiego przełożyła Zuzanna Gawron

Cassar wędruje przez życie i przez tekst, przez krajobrazy i historię literatury, cierpi jak Hiob i narażony jest na pokusy jak Chrystus podczas czterdziestu dni postu. Romantyczny patos i barokowa metaforyka są jego orężem przeciwko szaleństwu.

Antoine Cassar (ur. 1978 r.) – poeta, tłumacz oraz działacz kulturalny. „Czterdzieści dni” (2017) to zbiór wierszy o traumach dzieciństwa, depresji oraz chodzeniu jako formie autoterapii; w 2018 roku tom otrzymał Krajową Nagrodę Książkową Malty.

„Wielkanoc”, Inga Gaile. Z łotewskiego przełożyła Agnieszka Smarzewska

Autorka „Wielkanocy” udowadnia, że świat można zbudować od podstaw jak domek z klocków, w oparciu o dowolny zestaw słów i skojarzeń. Że to, jak żyjemy, jest wyłącznie kwestią wyobraźni. Poezja i życie to ocean możliwości, po którym żegluje-my i w którym toniemy. Wiersze Ingi Gaile uczą nas samodzielnego ciosania łydek.

Inga Gaile (ur. 1976 r.) – poetka, powieściopisarka, tłumaczka, dramatopi-sarka. Autorka sześciu tomów poezji, w tym jednego z poezją dla dzieci. Przewodni-cząca łotewskiego PEN Clubu.

„Po trzęsieniu”, Jean Portante. Z francuskiego przełożył Wawrzyniec Brzozowski

Wiersze Jeana Portante’a powstawały w Bibliotece Babel Jorge-go Luisa Borgesa, gdzie wszystkie książki z przeszłości, współczesności i przyszłości wchodzą ze sobą w dialog. To poezja z jednej strony symboliczna, wizyjna i „natchniona”, lecz głównym jej paliwem jest sam język, etymologia i brzmienie słów, ich melodia, która dla poety często tożsama jest ze znaczeniem.

Jean Portante (ur. 1950) – luksemburski poeta, tłumacz, prozaik i dramatopisarz. Laureat nagród Prix Ruteboef, Prix Tony Bourg, Prix Servais (dwukrotnie), Louis Montalo, Batty Weber.

„Właśnie:”, Agnė Žagrakalytė. Z litewskiego przełożyła Agnieszka Rembiałkowska

Autorka jest szamanką, obeznaną w sztuce rzucania i odczyniania uroków. Świetnie dogaduje się z dziką naturą, nie mniej sprawnie porusza się w gąszczu tek-stu. Jest zachłanna, nienasycona, śmiała, poznaje przez dotyk, przez ciało i krew. Ma ucho wyczulone na zgrzyty tektoniki, szum turbin pamięci, piski narcyzmu, trzaski wi-rów nicości.

Agnė Žagrakalytė (ur. 1979 r.) – poetka, powieściopisarka, eseistka, felietonistka. Pisze eseje i felietony dla litewskich ma-gazynów poświęconych kulturze. Tom „Właśnie” zdobył na Litwie pierwsze miejsce w plebiscycie Książka Roku 2017 (w kategorii poezja).

„O równowadze”, Sinéad Morrissey. Z angielskiego przełożyła Magda Heydel

Podczas lektury wierszy Sinéad Morrissey nie ma wątpliwości, że równowaga świata nie jest bynajmniej jego stanem oczywistym. Architektura tej poezji jest ekstrawagancka i krucha, balansuje na granicy niemożliwego, a jednak okazuje się możliwa, choćby na piękną chwilę.

Sinéad Morrissey (ur. 1972 r. w hrabstwie Armagh w Irlandii Północnej, dorastała w Belfaście) – poetka. Ukończyła studia w Trinity College w Dublinie. W 2014 r. władze miasta Belfast wybrały ją Poetkę Laureatkę, przyznając ten tytuł po raz pierwszy.

„Tobie wolno”, Zwiad Ratiani. Z gruzińskiego przełożyła Magda Nowakowska

Wypróbowując na potrzeby wierszy różne wersje siebie, Ratiani rani bliskich i unicestwia swoje prywatne życie. Co dostaje w zamian? Świadomość, że w cierpieniu i umieraniu zawsze jesteśmy samotni oraz że poezja-kochanka, choć zaborcza, nie zdradza, a po śmierci pamięta o swoim poecie i przynosi na jego grób kwiaty, ilekroć sięgamy po jego tomik.

Zwiad Ratiani (ur. 1971) – gruziński poeta i tłumacz. W 2005 roku otrzymał najwyższą gruzińską literacką nagrodę SABA.

„Czarne boisko”, Balša Brković. Z czarnogórskiego przełożyła Agnieszka Schreier

Na czarnym boisku XX wieku grają ze sobą poeta i piłkarz, bo jeszcze tylko poezja i futbol – jak twierdzi Brković – nadają życiu sens. Obaj zawodnicy starają się strzelić w światło bramki. Światło to silnie przebija przez ciemne wiersze czarnogórskiego poety, który chcąc zakumplować się z diabłem, ląduje ostatecznie w objęciach miłości.

Balša Brković (ur. 1966) – czarnogórski poeta, prozaik i redaktor, zajmuje się krytyką teatralną, historią i ideologią anarchizmu. Tom Czarne boisko otrzymał w 2017 roku nagrodę im. Risto Ratkovicia za najlepszy tom poezji wydany w Serbii, Bośni i Hercegowinie, Chorwacji i Czarnogórze.

„Gęsia skóra”, Darko Cvijetić. Z bośniackiego przełożył Miłosz Waligórski

Cvijetić pisze o wojnie w byłej Jugosławii i towarzyszących jej bestialskich zbrodniach sucho, rzeczowo, bez emocji. Przypomina reportera wojennego, który w poetyckich kadrach utrwala dramaty konkretnych osób. To nie jest opowieść o zwaśnionych narodach, zagładzie wiosek, okupacji miast. To są ujęcia konkretnych twarzy, pojedynczych śmierci, za którymi nie stoi ideologia, lecz czysta chęć zabijania z całą jej demoniczną banalnością.

Darko Cvijetić (ur. 1968) – bośniacko‑hercegowiński poeta, prozaik, reżyser, aktor i dramaturg. Pracuje jako reżyser i dramaturg w Teatrze Prijedor w Republice Serbskiej.

 

 

Organizatorem konkursu Nagroda Literacka Europejski Poeta Wolności jest Miasto Gdańsk. Celem Nagrody jest wyróżnienie i promocja zjawisk poetyckich, które podejmują jeden z najistotniejszych dla współczesności tematów – temat wolności, a jednocześnie charakteryzują się wybitnymi wartościami artystycznymi.