Nowość w Impulsie

,,Przemoc seksualna wobec dziecka. Studium pedagogiczno – kryminologiczne”, prezentuje współczesną analizę podejścia do przestępstw seksualnych naruszających nietykalność osobistą dziecka. Autorka ukazuje rozmiar krzywd wyrządzonych dziecku  przez jego seksualne wykorzystywanie, popełnianych w środowisku wychowawczym;  rodzinnym i  dziecku środowisku lokalnym. W części teoretycznej pracy zostały omówione; przestępstwa seksualne dokonywane na nieletnich w świetle kodyfikacji prawnej Kodeksu Karnego, aktywność seksualna sprawców czynów lubieżnych, gwałtów i dewiacje społeczne z perspektywy patologii, kryminologii, teorii przemocy w rodzinie, kazirodztwo i pedofilia, strategie  przeciwdziałania wykorzystywaniu seksualnemu w środowisku lokalnym…
[…] Dopiero po dwunastu latach od chwili pojawienia się na rynku czytelniczym pierwszego wydania książki (1999) […] ukazuje się wreszcie oczekiwane kolejne wydanie, znacznie poszerzone, wypełniające lukę w rodzimej literaturze przedmiotu. Przyjmując podobną, pomimo różnic […], koncepcję książki (jak w 1999 roku), Autorka kierowała się określonymi względami. Jednym z nich jest widoczny brak (niedosyt) polskich opracowań z zakresu podejmowanej problematyki, co daje – w przekonaniu Autorki – priorytet pracom informacyjno-podręcznikowym, zawierającym równocześnie aplikacje praktyczno-społeczne o charakterze active research, w których zawarte byłyby dane faktograficzne wraz z analitycznymi opracowaniami szczegółowymi. Lektura książki nasuwa jeszcze inne refleksje. Dzięki takim właśnie opracowaniom tudzież próbom publicznej aktywizacji zbiorowej przy przeciwdziałaniu „przemocy seksualnej” wobec nieletnich coraz bliższa staje się perspektywa radykalnej kompensacji społecznej w analizowanym przez Autorkę zakresie. Ponadto klarowność wywodu, toku narracji, swobodne poruszanie się wśród wielu subdyscyplin nauk społecznych (a także medycznych) nie wyczerpują „długiej” listy zalet opiniowanej przez mnie prac […].

 
Polecamy książkę autorstwa Joanny Ostrouch – Kamińskiej  pt. Rodzina partnerska jako relacja współzależnych podmiotów – Studium socjopedagogiczne narracji rodziców przeciążonych rolami.

 […] Jedna z rozmówczyń, jako jedyna w rodzinie realizująca karierę naukową, w prezencie na swoją promocję doktorską otrzymała od teściowej książkę kucharską wraz z gratulacjami i życzeniami „szybkiego powrotu do normalności”.

Odwołując się do tego przykładu, można powiedzieć, że prezentowana książka traktuje o „nie-normalnych” (w sensie stereotypowych, rodzajowych definicji kulturowych) kobietach i równie „nie-normalnych” mężczyznach, pragnących, by ich sposób realizowania własnych projektów życiowych (nieuruchamiający negatywnego wartościowania) mógł kiedyś uchodzić za „normalny”. Jest autorskim sposobem odczytania narracji rozmówców (nieaspirującym do bycia jedynym), wpisującym się w dyskurs wiedzy o współczesnej rodzinie…

[…] Partnerstwo małżeńskiego związku stało się w dyskursie nauk zajmujących się tą problematyką swoistym słowem-kluczem, sformułowaniem, za pomocą którego małżonkowie pragną podkreślić nowoczesność własnego związku, odejście od patriarchalnego modelu rodziny, zgodę na obyczajową zmianę. I właśnie ta często nadużywana cecha, ta charakterystyka współczesnych relacji małżeńskich stała się w recenzowanej książce główną kategorią pojęciową, wokół której koncentrują się teoretyczne i badawcze poszukiwania Autorki. […] Gratuluję Autorce sposobu, w jaki poradziła sobie z tak trudnym, podatnym na uproszczenia i zbanalizowanie zadaniem […]