Napisana w formie atrakcyjnego monologu „spowiedź” Dory Maar, ko-chanki i muzy Pabla Picassa. Poznali się, gdy ona dobiegała trzydziestki, a on był po pięćdziesiątce, i spędzili kilka niezwykłych lat. „Dowodami” miłości były niezliczone portrety Dory, jakie Picasso rysował i malował, a także pozwolenie mistrza, by asystowała mu przy pracy nad „Guernicą”. Opowieść o niezwykłej, utalentowanej kobiecie, wielkim romansie i ego-istycznym geniuszu – „kolekcjonerze kobiet” – na frapującym tle arty-stycznej bohemy lat 1930/1940.