Gorce i Beskid Śląski to pierwsze z serii 9 przewodników po pasmach polskich Beskidów przygotowanych przez Wydawnictwo Bezdroża. Całkowitym novum, niespotykanym dotąd w przewodnikach polskich, jest zastosowanie dokładnych profili wysokościowych jako graficznego przedstawienia trasy. Jeden rzut oka na profil  wystarczy, by przekonać się, czy mamy do czynienia z propozycją spaceru, czy poważnej górskiej wyprawy. Profil wysokościowy ukazuje podejścia i obniżenia trasy, zawiera kolory szlaków oraz nazwy mijanych szczytów, a także znaki graficzne oznaczające schroniska czy węzły szlaków. Ściśle koresponduje on z tekstem, zaś niewielkie kolorowe mapki i piękne zdjęcia stanowią elementy uzupełniające wiedzę Czytelnika o danej trasie. Zdobywającym górskie odznaki turystyczne przyda się punktacja GOT zaznaczona na profilu.
 

W przewodniku nie zabrakło też planów większych miast w rejonie oraz praktycznych i krajoznawczych wiadomości o terenach, które przemierzamy, a także informacji na temat transportu czy noclegów w rejonach opisywanych grup górskich. Kolorowej, atrakcyjnej szacie graficznej towarzyszy tekst napisany i zredagowany przez licencjonowanych przewodników beskidzkich, którzy nie raz przedeptali polecane szlaki.

 

Atrakcyjna jest i formuła edytorska przewodnika – spirala łącząca kartki książki zapewnia wygodę użytkowania; nie trzeba się martwić o wyłamanie grzbietu, można książkę złożyć okładkami do siebie uzyskując mały format, łatwy do schowania w mapniku czy kieszeni plecaka.

 

Beskidzkie przewodniki z serii z falą to idealna propozycja na lato zarówno dla tych, którzy chcą wypróbować nowe możliwości wędrówek – z dala od zatłoczonych szlaków, jak i dla tych, którzy w góry wybierają się rekreacyjnie i uczą się dopiero przecierać własne ścieżki. Lekka i przejrzysta książeczka sprawi, że wędrowcy zmagać się będą jedynie z pogodą i uwarunkowaniami terenu, a nie z opasłymi tomami, z których trudno wyłuskać najważniejsze informacje w chwili, gdy ich potrzebujemy.

 

 

1)różnorodność form przekazu informacji (tekst, profil, mapka, zdjęcie);
2)niewielka objętość (a więc i waga) uzyskana przez skondensowanie informacji i nacisk na opis tras i informacje praktyczne;
3)zastosowanie profilu wysokościowego jako ważnego elementu graficznego ułatwiającego orientację w terenie i ocenę przebiegu trasu;
4)zastosowanie łączenia spiralkowego dla łatwego korzystania z przewodnika;
5)zastosowanie formatu kieszonkowego dla łatwego przechowywania przewodnika;
6)atrakcyjna forma: pełny kolor, papier kredowy, spora ilość zdjęć, kolorowe mapki i profile;
7)kompetencje autorów uwidaczniające się w doborze tras oraz ich opisie w sposób tekstowo-graficzny;
8)informacje o punktacji GOT (Górskiej Odznaki Turystycznej);
9)patronat i ścisła współpraca z Centralnym Ośrodkiem Turystyki Górskiej PTTK – jednostki odpowiedzialnej za przygotowanie i utrzymywanie szlaków i oznaczeń górskich.