Ali Smith
„Zima”

Po jesieni przyszła zima. Drugi tom cyklu „Pory roku” najwybitniejszej współczesnej pisarki szkockiej.

Tłumaczenie: Jerzy Kozłowski
Premiera: 27 stycznia

 

Ali Smith jest genialna.
Alain de Botton

Szkocka kandydatka do Nagrody Nobla.
Sebastian Barry

Przesiąknięta humorem, szczęściem i nadzieją, których tak bardzo potrzebujemy.
„Independent”

Ali Smith chce, żeby przez nasze członki przechodziły dreszcze, i udaje jej się to znakomicie… Jej dialogi to seria sosnowych szyszek bombardujących różowe policzki.
„The New York Times”

Zima? Ponura. Mroźny wiatr, ziemia jak żelazo, woda jak kamień. Najkrótsze dni, najdłuższe noce. Drzewa gołe i drżące. Martwa ściółka. Świat się kurczy; soki zanikają. Zima sprawia jednak, że pewne rzeczy stają się lepiej widoczne. I jeśli jest lód, będzie ogień.

„Tym właśnie jest zima: ćwiczeniem z przypominania sobie, jak zasnąć, a potem jak gładko wrócić do życia. Ćwiczeniem z adaptowania się do dowolnego stanu zmrożenia lub stopnienia, który wywołuje” – czytamy w tłumaczeniu Jerzego Kozłowskiego.

W „Zimie” Ali Smith siła życiowa mierzy się z najcięższą z pór roku. Druga, po rewelacyjnej „Jesieni”, część głośnego cyklu „Pory roku” to skrzącą się dowcipem opowieść zakorzeniona w historii, pamięci i cieple, przy czym jej główny korzeń tkwi głęboko w tym, co nieprzemijające i wiecznie zielone: sztuce, miłości, śmiechu.

Krytycy nazwali „Jesień” pierwszą „powieścią postbrexitową”, a cykl „Pory roku” uważa się za opus magnum Ali Smith.

 

Ali Smith (ur. w 1962 roku w Inverness) – autorka wielu powieści, w tym najnowszego cyklu „Pory roku”. Za powieść „How to be both” zdobyła Baileys Women’s Prize For Fiction 2015, nagrodę Goldsmiths i Costa Novel of the Year 2014. Była nominowana do nagrody Orwella, Orange Prize i czterokrotnie do Nagrody Bookera (w tym za „Jesień”). Od wielu lat typowana jest do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Mieszka w Cambridge.

 

Zobacz także: