„Kiedy wiosna nie nadchodzi” poleca Wydawnictwo Psychoskok

autor: informacja sponsorowana , 27 January 2015

Przegląd

Typ: Literatura
Marka: Psychoskok

Miłość zdradzona, miłość rodzinna, miłość przyjacielska, która rodzi się mimo lęku… – to wszystko w powieści Anny Wysockiej – Kalkowskiej „Kiedy wiosna nie nadchodzi” Wydawnictwa Psychoskok

Wiosna, jako pora roku, ma bardzo bogatą symbolikę, ale przede wszystkim jest symbolem rodzącego się życia i wolności. Zima symbolizuje śmierć. Patrząc z tej perspektywy na bohaterkę powieści „Kiedy wiosna nie nadchodzi”, możemy powiedzieć, że poznajemy ją w środku egzystencjalnej zimy. Julia jest młodą, atrakcyjną i dobrze sytuowaną mężatką, która pozornie niczego więcej nie potrzebuje do szczęścia. Jednak od ośmiu lat nie widziała swojego ukochanego, który wyjechał pracować do Ameryki. Najkrócej rzecz ujmując – została przez niego porzucona. Od tamtej pory Julia zamknęła się w sobie, zapomniała o rzeczach, które kiedyś przynosiły jej radość, zapomniała nawet o ukochanym przez nią miejscu, Kazimierzu Dolnym. Dodatkowym ciosem, który musiała przetrzymać była śmierć rodziców. Kobieta coraz bardziej pogrąża się w smutku oraz coraz silniejszej izolacji od świata. Uciekając od traumatycznych przeżyć angażuje się w pracę. Jest właścicielką dobrze prosperującej agencji reklamowej. Ma luksusową willę, tyle jednak, że mieszka w niej ze swoim smutkiem i coraz głębszym brakiem wiary w to, że mogłaby jeszcze kogoś pokochać. Przyjaciółka Weronika, namawia ją do rozwodu i rozpoczęcia nowego życia, poszukiwania nowej miłości. Julia przestaje jednak wierzyć w to, że coś takiego może się jej przytrafić.

Do cholery skończ to raz na zawsze i zacznij żyć! Wiosna przyszła!

– To tylko słońce świeci, to nie wiosna, nie dla mnie.

– No właśnie, a kiedy będzie wiosna dla ciebie? – zapytała poirytowana i nie czekając na odpowiedź kontynuowała. – On nie wróci, chociażbyś płakała, groziła, nie wiem nawet czy wróciłby gdybyś zachorowała. Ma facet tupet, wiesz, zmarnował ci osiem najpiękniejszych lat w życiu i jeszcze śmie zapewniać o tym, że cię kocha. Ale jeśli kocha, to pytam cię Julka, gdzie on teraz jest? Przecież dzisiaj obchodzisz trzydzieste piąte urodziny. Jakoś nie widzę tutaj tego zakochanego palanta.

To właśnie w dniu urodzin następuje przełom w życiu kobiety, kiedy otrzymuje bukiet białych róż od Bernarda, starszego człowieka od którego zaraz po ślubie kupiła dom w Kazimierzu Dolnym. Postanawia odwiedzić miasteczko celem uporządkowania zaległych spraw. Jej decyzja powoduje, że przyjaciółka, Weronika, wręcza jej list od zmarłej matki, który odkrywa rodzinną tajemnicę…

Powieść „Kiedy wiosna nie nadchodzi” z powodzeniem można zakwalifikować do kobiecej literatury obyczajowej. Chociaż pewnie znajdzie się liczna grupa facetów, którzy też po nią sięgną. I bardzo dobrze, bo autorka pokazuje w swojej książce psychikę kobiet, to jak przeżywają miłość, w jaki sposób kochają.

„Pomyślałam wtedy, do jak wielkich poświęceń są gotowe kobiety, które kochają. Nieważna jest dla nich duma, zapominają o śmieszności, zapominają o całym świecie. Dlaczego? Bo ciągle wierzą, ciągle mają nadzieję”.

„Kiedy wiosna nie nadchodzi”, to swego rodzaju bajka. Bohaterowie są młodzi, atrakcyjni, zamożni. Nie muszą się martwić, czy starczy im pieniędzy do końca miesiąca, bo pieniądze mają. Natomiast tym, co ich męczy jest miłość, a raczej tęsknota za nią i głód poszukiwania jej. Oczywiście, po drodze spotykają ich radosne i bolesne doświadczenia, ale i tak wszystko zmierza do happy endu. To nie jest zarzut. Gdyby autorka podała nam całkowity realizm, nie uzyskałaby zamierzonego efektu. A jest nim, jak podejrzewam, przedstawienie smaków, zapachów i barw otaczającego nas świata, których tak często nie dostrzegamy w codziennym życiu i zasianie wiary w to, że zawsze trzeba wierzyć w miłość oraz o nią dbać.

„Kiedy wiosna nie nadchodzi”

Anna Wysocka – Kalkowska