"I tak doczekaliśmy końca" czyli biurowy Paragraf 22

Nikt nie zna nas tak dobrze jak ci, którzy siedzą obok nas na spotkaniach służbowych i zapełniają biurowe lodówki podpisanymi jogurtami. Nikt nie wie lepiej od nas co mamy myśleć niż ci, z którymi stoimy w kolejce po codzienny obiad w biurowym barku lub pijemy kawę w biurowej kuchni z naszych ozdobionych logotypami kubków. Każde biuro  jest rodzajem rodziny, a agencja reklamowa w Chicago, którą w swojej pierwszej książce błyskotliwie opisuje Joshua Ferris, jest rodziną dziwaczną i ciekawą.

My, pracownicy agencji reklamowej, myślimy że jesteśmy niezastąpieni, że mamy powołanie i należy nam się lepszy, wspanialszy świat. Wymyślenie chwytliwego sloganu reklamowego urasta do rangi epokowego odkrycia, a trafiona kreacja przyćmiewa nawet kryzys polityczny. Do czasu, gdy kryzys gospodarczy przykręca kurek z nowymi zleceniami a szefowie zaczynają ciąć koszty.. Bohaterowie w I TAK DOCZEKALIŚMY KOŃCA radzą sobie z kryzysem gospodarczym i gorszymi czasami w uświęcony tradycją sposób poprzez plotki, sekretne romanse, skomplikowane dowcipy i coraz częstsze przerwy na kawę. Kiedy kolejni pracownicy są zwalniani, pozostali obsesyjnie roztrząsają decyzje szefów, chyba że właśnie walczą o najlepsze meble biurowe pozostawione przez zwolnionych lub starają się zrozumieć tajemniczą społeczną kampanię walki z rakiem piersi, która jest ich jedynym zleceniem.

Oto surrealistyczny ale jednocześnie bardzo prawdziwy obraz współczesnej korporacji, która równie dobrze mogłaby istnieć w Chicago, Warszawie czy Paryżu. Ferris ma znakomite oko do szczegółów i uczuć, z których składa się nasze życie.  Napisał śmieszną i poruszającą powieść o dziwnych maskach, które zakładamy wchodząc codziennie do biura. I trzeba było kryzysu i fali zwolnień aby na pewnym spotkaniu po latach, korporacyjni koledzy i koleżanki mogli się naprawdę poznać.

Powieść jest zarówno histerycznie zabawna jak i smutna. Pokazuje wyobcowanie I kretynizm miejsca pracy gdzie pracownicy, którzy spędzają ze sobą więcej czasu niż z własnymi rodzinami, przychodzą i wyczekują na idiotyzmy innych.

Powieść I TAK DOCZEKALIŚMY KOŃCA ukazała się w 20 krajach i była finalistką nagrody Najlepsza Książka Roku oraz nominowana do Guardian First Book Award.

Nudzisz się w pracy? Kilka pomysłów jak zabić czas paru następnych nudnych dni: www.thenwecametotheend.co.uk

Strona internetowa książki: http://www.hachettebookgroup.com/features/twctte/twctte_022307/index.html

Joshua Ferris jest autorem regularnie piszącym nowele do takich czasopism jak Granta, Tin House, New Stories From the South, Best New American Voices, The Guardian, The Iowa Review i Prairie Schooner.

Autor uczęszczał na Uniwersytet Iowa i Uniwersytet Kalifornijski. Mieszka w Brooklynie z żoną, właśnie wydał swoją drugą powieść pt.: Annamed. Jest laureatem nagrody Discover New Writers przyznawanej przez największą sieć księgarską w USA The Barnes and Noble najlepszemu debiutowi pisarskiemu roku. W 2008 roku otrzymał nagrodę PEN przyznawaną przez Hemingway Foundation  dla najbardziej wyróżniającej się książki roku.

Recenzje (wybrane):

“I TAKDOCZEKALIŚMY KOŃCA” nie jest ani smutna ani zła lecz szczera i zabawna. Nawet po utracie pracy I zmianie swojego życia, pracownicy agencji reklamowej tęsknią za agencją, za codzienną dłubaniną, za godzinami spędzonymi z wyśmiewanymi ofiarami losu lub szczęściarzami, którym wiecznie zazdrościli. A czytelnik z przyjemnością dojdzie do końca tej wyjątkowo rozrywkowej powieści.”— New York Times Book Review

“W tym błyskotliwym debiucie byłego pracownika reklamy grupa copyrighterów i grafików z chicagowskiej agencji reklamowej doświadcza fali zwolnień końca boomu gospodarczego. Wyjątkowo wierna i cudownie chimeryczna załoga  wywiera na nas ogromne wrażenie – — Publishers Weekly (starred review)

“I TAK DOCZEKALIŚMY KOŃCA jest biurowym Pragrafem 22: zabawnym I zapierającym dech w piersi surrealistycznym portretem współczesnej amerykańskiej korporacji pokazanej jako przedszkolnie infantylną i desperacką konkurencję między pracownikami. Prawdziwą rewelacją jest głęboko poruszające zakończenie: jak na przekór wszystkim przeciwnościom rodzi się człowieczeństwo i szczera wrażliwość.”— Jim Shepard, author of Project X

„W miarę jak współpracownicy agencji reklamowej starają się uniknąć zwolnienia, zaczynają obsesyjnie skupiać swoją uwagę na meblach, skomplikowanych żartach i zastanawiać się czy ich szefowa ma raka czy nie”— Entertainment Weekly